Maria Margarethe Kirch żyła w latach 1670 do 1720. Uchodzi ona za jedną z wybitniejszych niemieckich astronomów, szczególnie, kiedy patrzy się właśnie na lata, w jakich żyła, i jak mały był wówczas udział kobiet w świecie nauki. Co ciekawe, uczona ta nigdy nie otrzymała żadnego kierunkowego wykształcenia. Samo zainteresowanie astronomią zaszczepił w niej Christopher Arnold z Sommerfeld, który znany był wówczas jako „chłopski astronom”. Kirch została później jego asystentką. Sama, w 1692 roku wyszła za mąż za wybitnego astronoma niemieckiego, Gottfrieda Kircha. Nigdy nie ukrywała, że zachęcał on ją do rozwijania pasji naukowych, co stanowiło dla niej niemałą inspirację. Pracowali oni wspólnie, przeprowadzając wiele cennych na ten czas dla astronomii obserwacji oraz obliczeń. Jako osoba bez formalnego wykształcenia nie została zatrudniona w obserwatorium berlińskim, jednak potem przyjęto ją do Akademii Berlińskiej. Jej najbardziej popularną pracą, która to pozwoliła zyskać docenienie w „męskim świecie astronomów” była rozprawa opublikowana w 1712 roku, która mówiła o koniunkcji i Saturna. To na jej bazie można było przeprowadzić skrupulatne obliczenia kalendarzowe w obserwatorium barona von Krosigk, co zresztą też i robiła sama autorka. Po śmierci męża, w 1714 roku zaczęła bardziej współpracować z własnym synem, który do końca życia także dzielił pasje naukowe rodziców. Maria Margarethe Kirch to ewenement, jeśli chodzi o świat nauki o wszechświecie, jeśli chodzi o tamte czasy.