Margaret Cavendish żyła w latach 1623 - 1673. I mimo, że zmarła w młodym wieku to zdążyła zostawić po sobie solidny dorobek naukowy. Ta brytyjska księżna Newcastle była wybitną pisarką i filozofką. Urodziła się ona w rodzinie arystokratycznej Lucas. W młodym wieku została damą dworu u królowej Henrietty Marii, której towarzyszyła wiernie w czasie jej wygnania, we Francji. Cavendish w 1645 roku wyszła za mąż za markiza Williama Cavendisha, późniejszego księcia Newcastle. Jej dorobek pisarski był rozległy. Odnaleźć w nim można było między innymi poezje, traktaty filozoficzne, eseje czy dramaty. Istotne jest to, że wszystkie te dzieła publikowała ona pod własnym nazwiskiem, co na czasy, kiedy to kobiety jeśli już odważyły się coś napisać, to robiły to anonimowo było dosyć odważnym posunięciem. W uprawianej przez siebie filozofii odrzuciła stanowczo poglądy Arystotelesa, a także filozofii mechanistycznej. Popierała za to koncepcje członków Royal Society z Londynu. Nie ukrywała, że blisko jej do poglądów takich uczonych jak: Thomasa Hobbesa, Rene Descartesa, bądź też Roberta Boylea. Tytuły jej ważniejszych dzieł to: „Poems and Fancies”, „Philosophical Fancies”, “Philosophical Letters”, „A True Relation of My Birth, Breeding and Life” oraz „Orations”. Zapoczątkowała ona w nauce pewien kierunek, który nie tylko był czymś, co wniosło wiele, jeśli chodzi o kwestie merytoryczne, ale jeszcze utorowała drogę kobietom do tego, by odważniej zaczęły one się wypowiadać w sprawach naukowych.