O markizie Emilii du Chatelet mówi się, że była najwybitniejszą kobietą – uczoną, kiedy chodzi o wiek XVIII. Ta żyjąca pomiędzy 1706 a 1749 rokiem matematyczka, fizyczka i pisarska francuska była również przyjaciółką Voltaire’ a, który był dla niej natchnieniem. Tak naprawdę, to jedna z nielicznych, znanych do XIX wieku uczonych – kobiet, jakie zdobyły uznanie w dziedzinie nauk ścisłych. Jako córka bogatego barona de Breteuil przebywała od najmłodszych lat w towarzystwie najwybitniejszych intelektualistów swojej epoki. Dano jej solidne wykształcenie, na jakie w tamtym czasie mogli liczyć jedynie chłopcy. Emilie znała biegle łacinę, grekę, język niemiecki, grała na klawesynie, występowała w operze, balecie oraz w teatrze. W wieku dwudziestu lat zaczęła ona rozwijać swoje zamiłowanie do matematyki pod kierunkiem wybitnego nauczyciela de Mezieres. Markiza przetłumaczyła na język francuski „Principia Mathematica” Newtona. To jej przypisuje się znane słowa: „Inteligencja nie ma płci”. Badając podstawy religii objawionych, wskazała na ich błędy logiczne oraz zachęcała do objęcia kierunku racjonalistycznego. Jej największym osiągnięciem było ustalenie wzoru na energię kinetyczną, dzięki czemu uchodzi za jednego z twórców zasad zachowania energii. Poza tym, w jednym ze swoich dzieł przewidziała zjawisko promieniowania podczerwieni i opisała naturę światła. W trakcie swoich badań współpracowała z wieloma uczonymi, co owocowało trafnymi wnioskami w kolejnych przez nią wydawanych dziełach.
Co odkryła Emilie du Chatet?
Emilie du Chatet niektórzy pasjonaci historii zwykli nazywać wybitną kobietą czasów, w których żyła, a więc XVIII wieku. Ta urodzona w Paryżu matematyczka zajmowała się również fizyką oraz pracą związaną z pisaniem. Miała bogatych rodziców, którzy zadbali o jej wykształcenie oraz o dobry dobór otaczających ją ludzi. Emilie miała bogate życie miłosne, swoboda obyczajowa wyższych sfer w tamtych czasach nie budziła większego zdziwienia. Wprawdzie już w wieku 19 lat wyszła za mąż, jednak powszechnie uważa się, że był to raczej układ finansowy niż partnerska relacja. Choć Emilie urodziła trójkę dzieci, ciężko jednoznacznie określić, kto był ich ojcem. Jednym z istotniejszych epizodów w życiu Emilie du Chatelet był romans z niejakim Wolterem, który zachęcał ją do pogłębiania swoich zainteresowań. Odkryła ona, że naprawdę pasjonują ją nauki ścisłe. Oprócz matematyki i fizyki, badała religie: chrześcijaństwo, judaizm i islam. Starała się wykazać sprzeczności w tych wierzeniach, postulowała kierowanie się w życiu racjonalizmem, zdrowym rozsądkiem oraz tolerancyjną postawę wobec innych grup społecznych. Pojawia się pytanie, co odkryła Emilie du Chatelet podczas swojego życia? Największym odkryciem tej wybitnej postaci było ustalenie wzoru na energię kinetyczną. To właśnie dlatego Emilie uznaje się za twórczynię zasady zachowania energii. Opisała ona zjawisko promieniowania podczerwieni, a także naturę światła. Do najważniejszych dzieł stworzonych przez Emilie zaliczamy "Założenia fizyki", "Analizę filozofii Leibniza", "Rozprawę o naturze i rozprzestrzenianiu się ognia", "O istnieniu Boga" czy też "Zastrzeżenia do religii objawionych". Właśnie w tych pracach du Chatelet opisywała swoje odkrycia, teorie i poglądy na tematy, które budzą ludzką ciekawość do dzisiaj. Nie ulega wątpliwości, że Emilie du Chatelet była wybitną postacią na kartach francuskiej historii. Zmarła w wieku 43 lat przy ciężkim porodzie kolejnego dziecka, którego ojcem był pewien młody poeta, w którym się zakochała.